Bokblogger

Ein velskrevet roman om det å være i skillet mellom ungdom og vaksen.

• Norsk tittel: YOLO – En bok med to sider
• Forfattere: Siri Sjøgren Selmer & Espen Rønning Skrolsvik
• Sjanger: Roman
• Antall sider:
• Utgivelsesår: 2024
• Utgiver: Manuskript Forlag

Siri Sjøgren Selmer er statsviter, og har tidlegare publisert ein rekke kronikker i landets største aviser. Ho debuterte som forfattar med barneboka «Nora og korona» i 2022.
Espen Rønning Skrolsvik gav ut romanen «Yolo – En bok med to sider» i 2024 saman med Siri Sjøgren Selmer.

Henrik venter en evighet på hele to sekunder før han adder Emma.., Vennene deres skjønner IKKE hva de ser i hverandre. Emma er fra Groruddalen, Henrik fra Holmenkollen. Emma har nesering, Henrik har midtskill. Emma er antishave, Henrik har ikke et hårstrå på avveie. Emma har to pupper som burde vært stilt ut i Louvre, Henrik har isblå øyne som får Emma til å glemme alt. Eller nesten alt.. Men er de egentlig så forskjellige når det kommer til stykket? Begge står ganske alene i overgangen til voksenlivet. Kan de sammen bryte igjennom forventningsmuren, finne kjærligheten og hjelpe hverandre til å bli dem de er, eller dem de ønsker å være?

Denne boka er eit leseeksemplar frå forfatter. Eg er på ingen måte påverka av dette, og har skrevet min egen subjektive vurdering av «YOLO – En bok med to sider».

I min bokblogg legg eg ut bøker som eg vil anbefale videre til deg som les den. Difor publiserer eg ikkje bokanmeldelser med karakter 3 eller dårligere. Unntaket er viss forfatter/forlag likevel ynskjer dette.

NB: Denne boka lanseres 02.05.24.

Dette er ein roman for unge vaksne. Boka passer dermed utmerket for dei som er 16+ og oppover. Det finnes ikkje så mange norske bøker som er målrettet inn mot dei som er i skillet mellom ung og vaksen, så denne romanen er eit friskt pust inn mot denne målgruppa.

Boka er bygd opp slik at ein fylgjer to jeg-personer. Ein får dermed to ulike syn på samme sak og hendinger. Desse to jeg-personene møtes og forelsker seg i kvarandre. Men det oppstår forskjellige komplikasjoner og krangler som fører til eit mildt sagt turbulent forhold. Alt dette vert dokumentert frå både Emma og Henrik sitt ståsted.

Det er to kapitler under kvart kapittel, sidan me fylgjer begge jeg-personene. Desse er merka med navn som overskrift, og på denne måten levnes det aldri tvil på kven ein fylgjer.

Emma er feminist og miljøforkjemper. Ho har ring i nasa og lar kroppshår gro på heile kroppen. Ho har tre nære venninner som ho heng saman med. For meg så virket det som om det er Emma som er limet i denne gjengen. Samtidig er nok ho også den mest sårbare av dei, og den som viser mest følelser. På godt og vondt.

Henrik er nesten rake motsetningen av Emma. Men også Henrik inngår i ein vennegjeng. Her er det to stykker som er hans nære kamerater, der han ofte fylgjer etter dei andre. Han kjem frå ein velstående familie som held til i Holmenkollen, og det er høge forventninger til han.

Det er ein fryd å sjå forskjellene mellom ein venninne-gjeng og ein kompis-gjeng, kva dei diskuterer og kor forskjellig dei oppfatter ting og måten dei tenker på. Her har dei to forfatterne gjort ein strålende jobb med å formidle dette ut til leser.

Språket inneheld ein veldig ungdommelig stil. Det går i slang og forkortelser og det er ein god del seksualisert snakk og uttrykk. Men det fungerer heilt utmerket, all den tid alt kretser rundt unge som er i ferd med å trå inn i vaksenlivet.

Sjølv om ulikhetene mellom Emma og Henrik er store, så har begge opplevd ting i oppveksten og livet som på mange måter fører dei saman. Dei forstår kvarandre på eit plan som omgivnadene ikkje skjønner noko av. Måten karakterene og historien er bygd opp på, er eit solid stykke arbeid som gjenspeiles i teksten. Det er ein herlig dynamikk i dei to forskjellige vennekretsene, og ein kan kjenne seg att i tankemønster. Ein får også eit innsyn i kva det motsatte kjønn tenker og føler i gitte situasjoner. Dette vert sjølvsagt veldig individuelt, men det er likevel fascinerende å lese motsetninger og oppfatninger.

Porten hjemme er vanskeligere å komme gjennom enn muren mellom Mexico og USA. Gress og småstein har forvandla seg til glødende kull som smelter gummisålene
i skoa mine. Jeg snur. Setter meg foran hagen litt lengre ned på rekka. Lener ryggen mot gjerdet. Rekkehuset vårt er mørkt, ingenting bor der lenger. Det er bare sorgen.

Eg følte det til tider vart litt vanskeleg å skilje mellom tanker og det faktiske livet. Desse to blendes sammen her og der, og skapte litt forvirring der og då for min del. Det skal riktignok sies at det kjem klart fram i teksten om det er tanker eller ikkje når ein les vidare.

Som leser så rives og slites ein mellom karakterene. Emma som kan vere ei dramaqueen og oppføre seg som ei 14 år gamal jente, og Henrik som burde lest signaler litt tydeligere og tenkt seg om både ein og to ganger før han gjorde eller sa noko. Men dette er ein del av det å være ungdom. Ein må på mange måter lære seg ting på nytt, og kravene for korleis ein oppfører seg og behandler andre er hevet. For enkelte så ligg lista såpass høgt at ein river eit par ganger, før ein til slutt klarer å passere. Dette har forfatterne virkelig tenkt på, og det er morosamt, pinsamt og av og til sårt å lese.

Har denne boka noko leseverdi for ein godt vaksen person? Svaret mitt på det er eit definitivt ja. Sjølv om dette er litteratur og oppdiktet historie, så får me eit innblikk i eit ungdoms liv og tankekjør og kva krav som settes blant foreldre, venner og samfunnsnormer generelt. Det er ei bok til ettertanke både for unge vaksne, og for oss som har levd ei stund.

Ein vert godt kjent med karakterene på det følelsesmessige planet. Derimot er det lite informasjon om kva dei held på med på fritida, kva dei liker og misliker og den slags. Men ein vert så opphengt i det som skjer i nuet, at ein egentlig ikkje tenker over det før boka er ferdiglest.

Jeg nistirrer på mobilen.
Ti sekunder går.
Ingenting! Jack shit. Nada. Nichts.
Kan jeg få tiden til å gå hvis jeg stirrer hardt nok på
skjermen?
Nei.
Ikke noe bilde. Ikke noe hey, halla balla eller kjekken. Ikke engang en bitteliten føkkings emoji. På svettefabrikken produserer de som bare faen. Kalde dråper renner fra panne til kinn.
Jeg blir stående og glane på skjermen.
Lenge.

Det er eit konsentrert handlingsrom. Her foregår det meste over ein kort periode, men samtidig er det masse innhald. Me får ta del i ein berg og dalbane av opplevingar. Frå den barnlige gleden og ekstasen som bur i oss alle, til ein botnlaus sorg og det store mørket når den andre personen ikkje er slik ein trudde h*n var. Følelseslivet er ikkje enkelt, og særskilt ikkje for ein ungdom.

Det er ein herlig blanding av personligheter i omgangskretsen rundt våre to hovedkarakterer. Dei kan være til pest og plage, men dei kan også være den støtten som held ein oppe når ting går i mot. Dynamikken her er spot on, og ein kan ikkje unngå å dra på smilebåndet.

Familieforhold har ein vesentlig rolle i romanen. Dette former eit menneske, og sjølv om ein kan klistre på seg eit «normalt» ytre, så kan det koke under overflata. Historia rundt dette er særs velskrevet og ein kan formelig kjenne på den einsemda enkelte opplever.

«YOLO – En bok med to sider» er ein velskrevet roman som treff med sitt språk og innhald. Dei to forfatterne har verkelig gjort ein solid jobb med å vise forskjellene i tankesett og følelsesregister gjennom Emma og Henrik. Men innerst inne, er dei så ulike når alt kjem til alt? Dette var ein sterk og meget interessant leseopplevelse. Kan absolutt anbefales på det varmeste.

TERNINGKAST: 5