Bokblogger

Ein herlig feel good-roman frå ein av Finlands store forfattere.

• Norsk tittel: Ansiktsløft
• Originaltittel: Pintaremontti
• Forfattar: Miika Nousiainen
• Sjanger: Roman
• Antall sider: 393
• Utgivelsesår: 2021
• Utgiver: Vigmostad&Bjørke

Mikka Nousiainen (Født 1973) er ein finsk forfattar med stor suksess i sitt heimland. «Ansiktsløft» er hans tredje utgivelse, og har vert ein bestselger i Finland, sidan utgivelsen høsten 2020.

Sami har en drøm om å bli far. Den biologiske klokken hans har tikket de siste 15 årene, av og til så høyt at det har vært vanskelig for ham å høre sine egne tanker. Men det er ikke enkelt å bli far. Det første man må gjøre, er å finne en passende kandidat til rollen som mor. Det går ofte skeis.
I jakten på en mor til sine fremtidige barn, kommer Sami av og til i kontakt med en helt spesiell liga: Den perfeksjonistiske, urbane supermammaen. Og det miljøet er alt annet enn spøk. Man kan også få dem etter seg på måter man ikke ante. Samtidig får Sami uforvarende også en annen, og mulig enda farligere gjeng i hælene – den lokale MC-klubben. Og hvordan fikser man så livet når alt har gått galt? Sini, en velværeblogger med et instagram-perfekt liv, kommer med en løsning.

Denne boka er eit leseeksemplar frå forlaget Vigmostad&Bjørke. Eg er på ingen måte påverka av dette, og har skrevet min egen subjektive vurdering av «Ansiktsløft».

Dette er ein feel good-roman om familie, barn, livet og problemer det fører med seg.

Eg følte boka starta litt småtreigt, men du store all verden som den innfrir utover. Den er litt mørk, men samtidig er den særs underholdende og morosam. Det er ironi, det er raske replikker og det er eit artig skråblikk på livet. Men det er også eit stort sakn etter noko meir.

Jeg ønsker å bli gal av familieliv. Jeg vil være irrasjonell, overbeskyttende, utkjørt, en gal løvemor som får balanse i livet sitt gjennom galskapen. Bedre å ikke få sove nattestid på grunn av noen man elsker, enn på grunn av savnet etter noen å elske. Jeg vet ikke hva jeg savner, men jeg tror det er noe vanvittig stort.

Me fylgjer fleire personer boka gjennom. Alle har kvar sine kapitler, og alle er skrevet i jeg-format. Eg synes det er imponerende måten Nousiainen har klart å skildre dei forskjellige karakterene gjennom deiras eigne auge. På denne måten får me fleire sider av samme sak, då dei har ein kopling til kvarandre. Nokre er i familie, andre er vener, men felles for dei alle er at dei slit med eit eller fleire problem. Nokre problem er såre og virkelighetsorientert, medan andre berre er morosamme. Karakterene er sympatiske, sjølv om ein og annen tråkker litt feil her og der, noko som ikkje alltid er like bevisst som det kan sjå ut som.

Familie er eit nøkkelord i denne romanen. Ein familie vert splitta, medan andre drøymar om å stifte familie. Det handlar om barnløshet, barneoppdragelse, det å vere alenefar for tre jenter, om å vere singel, og den evige jakten etter den rette. Sami, som er hovedkarakteren, ser på kvar einaste dame han møter som sin fremtidige kone og mor til hans fremtidige barn. Dette fører til komplikasjoner, og det oppstår mange artige tanker i hovudet hans. Men ein ting skal han ha, han går inn i eit forhold med heile seg, optimistisk som han er.

Karakterene er personer som ein virkelig får eit nært forhold til. Ein fylgjer dei i kvardagen, og blir med på deres reise mot eit mål. Boka er på nesten 400 sider, men eg skulle gjerne sett den var dobbel så tjukk, sidan ein har ikkje lyst at det skal ta slutt.

Med sin mange gode, underfundige og artige betraktinger om familielivet, eller mangel på sådan, har Nousiainen virkelig klart å skape eit fantastisk univers, med artige historier og problemstillinger som enkelte kan møte på. Balansegangen mellom det å ikkje ha barn, og det å ha barn er skildra på ein følsom måte.

Sjølv om det er masse humor i boka, er forfattar innom nokre vanskelege og viktige temaer, som demens, kreft, barseldepresjon og barnløshet. Det er trist å lese at barn spør sin far om moren er sint på dei, eller om ho ikkje er glad i dei, når ho ikkje vil/orke å vere saman med sine eigne barn. Kva svarer ein far på dette? Her er forfattar dyktig å veksle mellom alvor og mørk humor.

Ta vare på hverandre. Hvis den andre er i ferd med å synke, ikke la det skje. Selv om han eller hun skulle hevde at alt er ålreit. Det er kjærlighet, at man kjenner hverandre så godt at man gir hjelp selv når den andre stritter imot.

Språket er kvardagsleg, humoren er lun, og historia er ein feel good-roman verdig. Kapitla er korte, overskrift er navnet på personen det handler om, og historien flyter strålende. Forfattar er dyktig til å skape egenartede personligheter ut av karakterene sine. Ein kan ikkje anna enn å føle med dei, og håpe at det ender godt for alle saman.

«Ansiktsløft» er ein strålende roman om livet som ikkje alltid går på skinner. Den er klok, underfundig, morosam, og innehar eit herlig personregister. Dette er ein roman eg varmt kan anbefale videre.

TERNINGKAST: 5