Bokblogger

Menneskehandelgruppen med Markus og Natalia i spissen er tilbake. Prostitusjon og hallikvirksomhet er fokuset i denne frittstående oppfølgeren.

• Norsk tittel: Jentene i skyggen
• Original tittel: I skuggan av sektor 5
• Forfatter: Simon Häggström
• Sjanger: Krim
• Antall sider: 377
• Utgivelsesår: 2022
• Utgiver: HarperCollins

Simon Häggström (Født 1982) jobber i politiet i Stockholm. De siste 10 åra har han spesialisert seg på prostitusjon og menneskehandel for seksuelle formål. Han har skrevet to sakprosabøker om emnet. «Skuggans lag» (2016) og «Nattstad» (2017). Han romandebuterte med boka «Jentene som sprang» i 2019, og er fyrste bok i ein ny serie. I 2022 kom han ut med «Jentene i skyggen».

I Bucuresti sliter atten år gamle Loredana med å skaffe nok penger til familien. Tilværelsen som prostituert i slummen er beinhard, så da hun blir lovet et liv i luksus i Sverige, hopper hun på tilbudet. Sykepleieren Lina blir mistenksom da hun treffer en mishandlet kvinne fra Romania. Noen uker tidligere hadde hun en annen pasient med lignende skader, og begge kvinnene samme uvanlige tatovering. Hva har hendt med dem? Sannheten viser seg å være langt verre enn Lina har forestilt seg. Rundt om i Stockholm er det leilighetsbordeller som drives av menn som kjøper og selger kvinner som handelsvarer. Markus Lundström og Natalia Volotkova i Menneskehandelgruppen er på sporet av et av disse nettverkene. Men de står fast og Natalia tar saken i egne hender – en beslutning som viser seg å bli like livsfarlig som den er effektiv.

Denne boka er eit leseeksemplar frå forlaget HarperCollins. Eg er på ingen måte påverka av dette, og har skrevet min egen subjektive vurdering av «Jentene i skyggen».

I min bokblogg legg eg ut bøker som eg vil anbefale videre til deg som les den. Difor publiserer eg ikkje bokanmeldelser med karakter 3 eller dårligere. Unntaket er viss forfatter/forlag likevel ynskjer dette.

Dette er ei romanpreget krimbok med eit tema som er brutalt å lese om, og som innehar eit røft språk. Dette er bok nr. 2 i serien om Menneskehandelgruppen og kan fint leses frittstående.

Me møter igjen Markus Lundström og Natalia Volotkova i Menneskehandelgruppen. Denne gongen er det prostitusjon og hallikvirksomhet som er i fokus. Forfatter jobber i politiet i Stockholm, med prostitusjon og menneskehandel som sitt hovedfelt. Häggström går i dybden på dette som er eit stort samfunnsproblem. Unge piker vært sendt frå Romania til Sverige for å selge sex, under eit strengt og organisert kriminelt regime. Det er mange røffe situasjoner som vert skildra i denne krimromanen, utan at eg følte at forfatter har smørt godt på den virkeligheten som finnes der ute.

Stemninga vert satt allereie i forordet. Her skriv ein rumensk hallik ein brutalt ærleg historie om kva som foregår bak lukkede dører, og kva syn ein hallik har på desse jentene han har til sin rådighet.

Historia er skrevet frå forskjellige ståsteder. Me fylgjer prostituerte, halliker og politiet parallelt. Det er ikkje noko plott å snakke om her, sidan me ofte ligg eit steg og to foran politigruppa. Men det er likefullt ein krim, og den tar opp tråden frå den fyrste boka i denne serien.

Natalia Volotkova er ein karakter som ein berre må elske. Her snakker me om ein laus kanon på dekk. Ho gir blanke i regler og forskrifter når ho har satt seg eit mål. Rettferdighetssansen hennes er upåklagelig, til stor hodebry for lederen for Menneskehandelgruppen, Markus. Han forsøker så godt han kan å holde henne i tøylene, men til og med han kjem til kort. Dette er ein strålende bi-historie blant mange, og ein berre gleder seg til kapitler med Natalia i hovedrollen.

«Idet han bestemte seg for å ta meg på puppene, fikk han en enkeltbillett til akuttmottaket på Södersjukhuset.»
«Herregud, Natalia, slo du ham ned?»
«Han kommer i hvert fall ikke til å prøve seg på meg igjen, det kan du banne på.»

Starten er rå og brutal, og den engasjerer leseren på fleire nivåer. Ein kjem ikkje unna voldtekter og voldelige skildringer i denne type bok, og det er eit røft språk. Når ein legg frå seg boka så klarer ein ikkje å la være å tenke på innhaldet. Det er umenneskelige forhold desse damene lever under, og dette får forfatter fram på ein meisterleg måte.

Häggström skildrer fattiglivet og vilkårene mange unge jenter lever under, og ein kan skjønne kvifor dei velger å gå inn i prostitusjonens verden som eineste utveg frå fattigdommen. Mange blir lovet gull og grønne skoger frå sine halliker, men innser den brutale kvardagen når alt kjem til alt.

Kokain. Det merkelige pulveret hadde blitt hennes beste venn i løpet av disse ukene hun hadde tilbrakt i byen. Uten kokainen ville hun ikke ha orket å møte kundene. Rusen varte ikke så lenge, men ofte lenge nok til at mennene fikk brukt henne ferdig. Pulveret hjalp henne til å forsvinne ut av kroppen. Langt, langt bort.

Eg likte måten Häggström skildrer rettssystemet i Sverige. Det er låg straff for hallikvirksomhet, og her retter han ut eit spark og to til rettssystemet. Det er mange høydepunkter i boka, men det er lite som overgår Natalia sitt bidrag i rettssalen.

Historien er fiksjon, men med verkelege hendingar. Språket og drivet i boka er på øverste hylle. Her finn ein store motsetninger og karakterer som er solid bygd opp. Kapitlene er oversiktelige og ein veit kven ein fylgjer ved hjelp av overskrifter. Dette vart for min del ein pageturner av rang.

Jeg skulle ønske denne boken du nettopp har lest, var fri fantasi. Dessverre er den ikke det. Riktignok er historien og karakterene oppdiktet, men flere av situasjonene og figurene som beskrives er hentet direkte fra den virkeligheten jeg har vært en del av siden jeg i 2008 hadde min første arbeidsdag som nyutdannet politibetjent på Malmskillnadsgatan.

Frå Etterordet i boka.

Etterforskningsdelen er veldig forenkla. Forfatter velger å rette fokus mot prostitusjon og kva for forhold dei lever under. Ein får også eit godt innblikk i dynamikken mellom prostituerte, kunder og halliker. Eg synes at Häggström har gjort det riktige ved å skifte litt fokus vekk frå sjølve etterforskninga.

«Jentene i skyggen» er røff og innehar eit brutalt innhald. Språket er drivende bra, og historia står fjellstøtt. Simon Häggström har med dette skrevet nok ei strålende krimroman om eit stort samfunnsproblem. Dette er nordisk krim på sitt beste!

TERNINGKAST: 5+