Bokblogger

Ei solid og variert novellesamling bestående av 10 noveller.

• Norsk tittel: Tårnrommet og andre fortellinger
• Forfattar: Adele Jaunn
• Sjanger: Noveller
• Antall sider: 153
• Utgivelsesår: 2022
• Utgiver: Kvisten Forlag

Adele Jaunn (Født 1976) er utdanna illustratør, og jobber i dag som forfattar, illustratør og grafisk designer. Ho debuterte som forfattar i 2002 med barneboka «Rømlingene fra Kjeleøya». Sidan den gong har ho gitt ut ei rekkje bøker, og illustrert fleire andre. I 2022 kom ho ut med novellesamlinga «Tårnrommet og andre fortellinger».

En tur med hest og kjerre gjennom London blir lenger enn planlagt. Uventede farer dukker opp i det skotske høylandet, når en kunstner kommer for å male i det fri. Hvem er egentlig gjesten i det andre tårnrommet på det gamle hotellet… og når strømmen plutselig går, hvor blir det av resepsjonisten? En katt forener to gamle barndomsvenner – men ikke alt er som det skal være i huset der den bor. Og en øde øy er kanskje ikke så øde likevel…

Denne boka er eit leseeksemplar på PDF frå forfattar. Eg er på ingen måte påverka av dette, og har skrevet min egen subjektive vurdering av «Tårnrommet og andre fortellinger».

I min bokblogg legg eg ut bøker som eg vil anbefale videre til deg som les den. Difor publiserer eg ikkje bokanmeldelser med karakter 3 eller dårligere. Unntaket er viss forfatter/forlag likevel ynskjer dette.

Dette er ei novellesamling som består av 10 frittstående noveller. Dei aller fleste novellene handler om møte med andre mennesker, og kva det kan føre til.

Dei fyrste novellene er skrevet i jeg-format, og eg fekk ein følelse av at dette var samme person det handlet om, utan at eg skal slå det fast på noko som helst vis. Etterkvart er det større variasjon i karakterbruken i novellene. Men felles for dei alle, er at hovedpersonen i utgangspunktet er ensom.

Det ligg ein god del mystikk og spenning til grunn for ein del av novellene. Enkelte inneheld også små grøss, kanskje nok til at det vil gå kaldt nedover ryggen din? Forfatter har klart å skjule det åpenbare før ho kjem med avsløring på slutten av novella. Nokre gjev deg ein oppvekker, medan andre kanskje ikkje har eit like klart bodskap.

Novellene varierer litt i lengde, men alle kjem godt innunder sjangeren. Jaunn bruker tid på å skildre omgivnadane, og klarer det på mesterlig vis med korte og konsise setninger. I tillegg bruker ho gode metaforiske bilete. Eg beit meg merke i særskilt ein skildring, som med få ord skaper ein dramatisk scene. Desse setningene er nok til at leser er til stades i situasjonen.

Hun løsnet beltet og klatret ut. Biter av glass falt fra klærne hennes. En sky av varm damp og kald tåke smeltet sammen og steg mot himmelen som en løslatt ånd. Det svake hisset fra sand og småstein som kom sildrende mot henne, var det eneste hun hørte.

Frå «Somnambulisten».

Eg liker måten forfattar bruker temaene. Det opplagte er kanskje ikkje fullt så opplagt, og motsatt. Ho klarer å skape mystikk, spenning, glede og varme i ei og samme novelle. Det er imponerende med tanke på lengden på historia.

Stadene varierer veldig. Her er alt frå Londons gater, det skotske høylandet, til ei øde øy nær havgapet på Vestlandet. Det varieres mellom storslått natur og gamle og forfalne hus. Mellom utadvendte personer og innadvendte gamle grinebitere. Mangfoldet i novellene er dermed store, noko som alltid er positivt i ei novellesamling.

Ikkje alle novellene greip meg frå starten av, og då vert det litt vanskeleg å la seg engasjere utover, i og med at historiene er korte. Men der eg vart dratt rett inn i historia frå starten av, og som fekk min fulle oppmerksomhet, var særs gode.

Det er ein del frykt og redsel i historiene. Det som er interessant er å sjå om det er velbegrunnet, eller om det kjem frå fri fantasi og tankevirksomhet som vipper over for enkelte av personene.

Ved et lykketreff stod det deler av en ruin igjen der oppe, og jeg smatt bak en lav vegg av stein. Jeg kikket rundt hjørnet. Det var ingen å se. Ingen turgåere. Ingen jegere. Jeg lente hodet mot den kalde veggen og prøvde å få tilbake pusten. Vinden pep gjennom sprekkene i ruinen. Himmelen mørknet. Skulle jeg tørre å snu nå?

Frå «Jakten».

Språkvasken er upåklagelig. Språket i seg sjølv er solid og utfyllende. Enkelte noveller er betre enn andre. Eg synes kanskje kvaliteten var litt opp og ned, men jevnt over var dette ei meget hyggelig lesestund.

Eg synes forfattar har klart å variere temaene i novellene godt, sjølv om det er ein raud tråd gjennom samlinga. Ei kan handle om dødsfrykt og spenning, den neste kan handle om eit heilt tilfeldig møte med ein annan person på ein benk i ein park, der det å mate duer er samtaleemne. Med dette viser Adele Jaunn kor lite som skal til for å forandre ein kvardag, eit liv. Av og til kan ein liten samtale være nok.

Han stakk hendene i lommen og begynte å gå. Det var en underlig følelse. Først hadde han vært desperat etter å komme seg videre. Hjem til den tomme leiligheten. Nå hadde han lyst til å bli værende. Han stoppet etter noen meter og snudde seg rundt, får han rakk å angre.

Frå «En plass i solen».

«Tårnrommet og andre fortellinger» er ei solid og velskrevet novellesamling. Den inneheld ein raud tråd, som er imponerende med tanke på sitt varierte innhald. Dette var ein fin og varm leseopplevelse og ei bok eg kan anbefale videre.

TERNINGKAST: 4+