Bokblogger

Ei stor diktsamling om blant anna døden, og angsten rundt det. Det mørkeste, men samtidig det mest naturlige i våre liv.

• Norsk tittel: Psykedeliske dikt om morgendagens sorger
• Forfattar: Andreas Syrstad Collins
• Sjanger: Poesi
• Antall sider: 185
• Utgivelsesår: 2021
• Utgiver: Tekst Forlag

Andreas Syrstad Collins (Født 2000) gav ut diktsamlinga «Psykedeliske dikt om morgendagens sorger» i 2021.

Døden. Kanskje det vi frykter mest av alt. Samtidig det mest naturlige av alt. Vi er født for å dø. Bli med på en psykedelisk reise mellom himmel og helvete. Eventyrland og Grünerløkkas grå gater. Møt på roboter i frykt’ grønne edderkopper i luften, det altseende øye og en blodtørst diktator som vil se hodet ditt rulle. I en kamp for å komme til den andre siden. På den mørke siden av månen blir du møtt med lynnedslag, monstre i skapet, demoner, poltergeist og den elektriske stolen. Men hva venter på den andre siden av det hele? Hva er det vi jager? Vi vet jo at om ikke lenge, er alt vi vet og alle vi kjenner – død uansett.

Denne boka er eit leseeksemplar frå Tekst Forlag. Eg er på ingen måte påverka av dette, og har skrevet min egen subjektive vurdering av «Psykedeliske dikt om morgendagens sorger».

Diktsamlinga inneheld 78 dikt, fordelt på 9 kapitler. Her skriv forfattar om blant anna døden og angsten som ligg rundt dette, mørket, klimaproblem, savnet og sorgen etter personer, rus og Armageddon.

Dikta er relativt lange, og er nesten fullstendig fri for kommateikn og punktum. Layouten er enkel, men samtidig avslappende og oversiktlig. Dikta kan gå over fleire sider, med god luft mellom kvar linje. Fleirtallet av dikta handlar om død og jordas undergang. I så måte er det ei mørk diktsamling, men den rommer så masse meir.

Forfattar gir mykje av seg sjølv i dikta. Ein kan føle den angsten som ligg til grunn, den sorgen etter tap av personer, og dei flyktige øyeblikka der han skriv om ynskjet om å reversere tida tilbake til barndommen. Ein barndom som er fritt for tanker om død og fordervelse, og der verden ligger for ens føtter. Collins skriv sanne og viktige ord om døden, tanker og hendingar som ein kan kjenne seg att i, og som han klarar å skildre på ein framifrå måte.

Dagen når livet aldri
Vil bli det samme
Når du står ensom igjen
Uten en hånd å holde i
Ingen kjære mor
Ingen farsvisdom
Ingen som vil tørke dine tårer
Jeg vil ikke høre
Om ryddingen av dødsbo
Om hvor dyrt det er
Å planlegge ens siste avskjed
Hvordan du aldri vil
Kunne returnere
Til foreldremas
og hjemmelaget middag

Utdrag frå diktet «Forbered deg på begravelse og dødsbo».

Collins skildrer óg kjærleiksforhold, klimaet, og viss eg har forstått innhaldet riktig, så skildrer han óg ruspolitikken. Det er interessant lesing, og innehar mange dikt til ettertanke. Eg likte særskilt godt diktet «Aldri nok», der han skriv om menneske som alltid higer etter meir, uansett kva stadium ein er på i livet.

Språket til forfattar er rikholdig med eit stort vokabular. Den er overraskende godt skrevet, og sjølv med eit stort ordforråd og psykedeliske dikt, klarar forfattar å få fram sitt bodskap på ein enkel og fin måte, uten å overøse dikta med prangende ord og vendinger. Naturen og flammer er eit flittig brukt innslag i form av metaforer. Dette fungerer veldig bra, og skaper eit illustrerende bilete av bodskapet.

Åpner øynene seg
For å møte dagens stjerne
En nyoppdaget lykke
I en hvit boks
Selv regnbuen skimtes
I den mørkeste tid

Forfattar bruker som nevnt naturen ein god del i sine skildringar. Dette er poetisk eit godt trekk å male eit bilete som alle kan assosiere seg med. Han bruker soloppgang og solnedgang som metaforer på starten og slutten av eit liv. Han bruker blant anna verdsrommet, romvesener, roboter og maskineri for å fremme sine tanker. Dette er dystopisk, og legg ein til Armageddon så veit ein at dette ikkje berre er lystbetonte dikt.

Sjølv om innhaldet i dikta varierer, finn ein likevel ein raud tråd. Det er noko forfattar skal ha stor ros for, sidan det er gjennomtenkt og godt gjennomført.

Det er vågalt å skrive ei diktsamling om eit så mørkt tema som det død og fordervelse er. Samtidig skil det seg ut av mengden, og vert lagt merke til. Andreas Syrstad Collins er ein person som me forhåpentligvis kjem til å høyre meir frå i framtida. Dette var ei meget god diktsamling, som eg varmt anbefale videre.

TERNINGKAST: 5